Aysun Duran

Kötü bir insan olmadım ki ben hayatım da. Kimilerine göre soğuk olmuş olabilirim ama asla kimseyi incitmek olmadı benim niyetim. Dürüstlük herkesin ağzında bir sakız olmuş şu günlerde ama ben gerçekten dürüst bir insanımdır ve bana söylenen yalan karşısında tahammülüm yoktur. Ha olur da ben de yalan söylersem aynı muameleyi hak ediyorum demektir bu. Aptal yerine konmak o kadar koyuyor ki insana bu durumu bildiğimden gerek arkadaşlarım gerek ailem gerek başka ilişkilerde de asla yalan söylememeye gayret ederim.

 Aşk, başkaydı. İlişkiyse başka... Erişemediğin için güzeldi aşk. Kafandaki imgelerle oluşturduğun gibi... İlişkiyse bütün parametrelerin girdiği, işlerin zorlaştığı bir alan

  Öleceğiz elbet kaçarımız yok. Ama beni üzen şey ölmekten korkmak değil. Belki komik gelecek ama kendi ölümüme üzülüyorum ben. Mesela kafamda ölüm senaryoları kuruyorum. Nedense bu ölüm senaryolarında hep genç  oluyorum belki de genç ölümü daha trajik olur diyedir bilemiyorum. Neyse ben bir şekilde ölüyorum ne biliyim mühim bir kaza olur yada ilginç bir cinayete kurban giderim vs. neticede ölüyorum ben. Yapacak çok şeyim varken hem de. Arkamdan da tüm yakınlarım hüngür hüngür ağlıyor, kendini yerden yere vuranı mı dersin yoksa salya sümük ağlayanını mı. Pek bir popülerim, pek bir seviliyorum .Cenaze törenime milyonlar katılıyor, sokaklar dolup taşıyor.Sonra da teyzeler,amcalar pek çokmuş rahmetlinin seveni diyorlar.Gazeteler falan hep beni yazıyor  ölümümle meşhur oluyorum adeta.Nasıl bir kafayla düşünüyorsam öyle işte. Yaşarken adam akıllı bir şeyler yapıp insanlığa fark ettiremedim ya kendimi, ölümümle fark ediyorlar işte. Şu Güney Koreli diktatö...

Bu kadar kendi derdine düşmüşken insan . Kendi derdine düştüğünü sanıp, vazgeçmişken insanlığından yemişim böyle sosyal devletini de demokrasisini de. Ufacık bir çocuk fedakarlık yapabiliyorsa tek tekeri olmayan bisikletinden, elindeki mutlu olabildiği belki de tek şeyden. (bkz: http://www.monetafilm.com/index.php?sec=kisafilm&id=253 ) Ne konuşuyoruz ki biz burada daha neyin davası bu? Yaşamak,beslenmek,barınmak, gibi haklara sahip olamayan insanlar varken bizler neyin derdindeyiz.Bakın kendinize, sorgulayın kendinizi, kime ne faydanız dokunmakta? Kimlerin mutluluğuna sebep olabildiniz hayatınızda? Sizin mutsuzluklarınızdan mutlu olabilecek insanlar varken ne diye bu gereksiz hırs? Son günlerdeki Uludere vakasını takip ediyorum çevremdeki görüşleri, yazdıklarını … İnsanların üzerinde durduğu genel nokta da vahim açıkçası. Orada İNSANlar ölmüş siz derdine düşmüşsünüz acaba terörist miydi köylü müydü diye? Farz edin ki suçlu olsun farz edin ki köylü olsun...

*********** Bir gün 50 yaşıma geldiğimde tabi hala yaşıyor olabilirsem kardeşimin ve olursa çocuklarımın okumasını çok istiyorum bu blogu. Özellikle kardeşimle şu an için konuşamayacağım, konuşsam bile yaşından dolayı anlamlandıramayacağı meselelere ablasının ne düşündüğünü anlayabilsin ileride. Olur da erkenden ölürüm falan, üzülmesin açsın okusun burayı ablamla yapacağımız çok şey vardı demesin mesela. Yaşadığımız keyifli anlara bakarak gülümsesin, kesinlikle üzülmesin. Ama ben olsam oturup kendim için ağlardım bile . Zaten bazen düşünüp hüzünleniyorum çok tuhaf değil mi? :) Hüzünlenmemin sebebi arkamda sorumlu olduğum insanların dökebilecekleri potansiyel gözyaşları :)Yoksa inan blogcum zerre umrumda olmaz ölümüm. herkes gibi bir insanım sonuçta öyle alelade biri. ************ Ben herkes gibiyim ama biri var ki onun yeri herkesden başka işte, benden önce gelen biri, biriciğim, herşeyim... Dün gece,birlikte izlediğimiz tüm çizgi film kahramanlarından uyduruk bir masal an...