Nasılsa o gece de yatıp ertesi gece yeni bir güne uyanacaktık. O kadar emindik ki ölmeyecekmiş gibi yaşamaya, o kadar alışmıştık ki.... Üzdüğümüz insanlara kendimizi affettirebilmek için nasılsa zamanımız vardı. Ya da hırslarımız uğruna harcayabileceğimiz koca bir ömür vardı biçtiğimiz.. Ama o gece, diğerlerinden farklı olmuştu bu kez. Uyandığımızda eskisi gibi değildi hepimiz için herşey... ****** Kalk kızım demişti annem. Depremin sesinden, yada insanların çığlıklarından irkilerek uyanmayayım diye yapmıştı belli ki. Ne oluyor anne diye sordum. sahi saat kaçtı ki, hem annem ne diye uyandırmıştı beni? "Deprem oluyor kızım, ama telaşlanma ben iyiyim" dedi. "Babam dedim babam nerede?" "Sakin ol kızım o da iyi" dedi. "Hadi kalk da bir an evvel çıkalım evden..." ******* 6 yaşındaydım. Üç katlı bir evin giriş katında kirada kalıyorduk.Bahçesindeyse dokunmamın yada koparmamın yasak olduğu meyve ağaçları ve çiçekle
Yaşamı Denemeye Çalışırken Sevmek