Aysun Duran

Haftasonu Hasankeyf'e gitmiştik. Gitmeden evvel eşim demişti -tabii yıllar evvelki bildiği haliyle-, kimi çok sever kimi ise hiç beğenmez Hasankeyf'i... Emin misin diye sordu. Ben de, ben severim, çok severim zaten tarihi mekanları diye eklemiştim. Zaten internetten fotoğraflarına baktığım zamanlardan beri çok merak ediyorum demiştim. Batman merkezden yaklaşık bir 40 dk'lık mesafenin ardından vardık. Nereye gideceğimiz konusunda yönlendirici levhalar olmaması epey şaşırtmıştı beni. Neyse dedik sorarak buluruz. Rastgele bir yerlere vardık. Eşim eskiden kaleye çıktığını, bir sürü mağaraların olduğundan da bahsetti. Derken Ermeni Kilisesinin olduğu söylenen yere gittik. Fakat gittiğimizde sanki özel mülkiyete girmiş gibi hissettik. O binlerce medeniyetin yaşadığı mağaralar önüne köpek bile bağlanmıştı gelen ziyaretçilerden bıkılmış olmalı ki. Doğru ya davetsiz misafirdik. Kapısı hatta penceresi ve hatta belediye tarafından kapısının önüne kadar parke taşı döşenen ve çöp ko

Aralık ayı bile bitiyor. Ne kadar hala alışamamış olsam da, Tatvan'da zaman hızlı geçiyor . Neredeyse 1 yıl olacak.  Halbuki geldiğimiz ilk günü hatırlıyorum da ne kadar çok kar vardı.  Ne ben ne eşim hayatımızda hiç bu kadar kar görmemiştik.  Sonra bir baktık ki -17 dereceye aldırmadan market alışverişi yapmaya alışmışız bile hiç söylenmeden :) İnsan nelere alışmıyor ki. Gerçi ben bir tek Tatvan'a alışamadım o konu ayrı tabii :) Neyse bu arada günlüğüme tekrardan başladım biliyor musun blogcum. Yatmadan evvel her gece olmasa da ara ara yazıyorum.  Yazdıkça kendimi buluyorum. Ve şunu da fark ettim ki, her zaman üzerimde kasvetli bir şekilde duran karamsarligimdan neredeyse eser kalmamış sadece eser bir miktar var tabii :) Bir de kardeşim teog 1 sınavına girdi. Çok şükür yanında olabildik. Bir de şunu fark ettim kendimde, normalde gece 3'te yatıp sabah 8'de yol yorgunluğunu hala atamamisken kardeşimin sınavı olunca nasıl uyandım hatta o mahmurluga bir de ona kahvalt

Sanırım aldığım yasin hissettirdiklerinin sebepleri, aklıma gelen bu hatıralar. Eskiye özlem duymam... Vega'nin bir şarkısını dinlerken ortaokul yıllarında gidivermem, sınıfta olan televizyondan klibini izleyerek oks için test kitaplarımızdan soru cozmemiz. Arkadaşlarımla ertesi gün okula gitmeyecegiz onun yerine dersaneden etüt almaya gideceğiz diye sözleşmemiz ve ailem okulunu aksatma diye izin vermediğinden ancak okul sonrası etute gidebilmem. Ardından dersanede arkadaşlarımla karsilasinca hiçbirinin benimle konuşmaması :) Bir de o aralar beraber sinemaya gitme aktivitemiz oluşmuş yeni yeni. İlk defa beraber bi'sey yapacak oluşumuz, ilk izlediğimiz filmin gora olması. Sinemada pahalı olur diye öncesinde bim'den aldığımız kutu gazozlar ve cerezzalarla filmi izleyisimiz. Birbirimizin evlerine gitmeye baslayisimiz. Beraber korku filmi izleyip, halkadaki kız gibi saçını kapatarak birden odaya girip bizi korkutan arkadaşımız... Boş derslerde hemen eve kac

Close your eyes...And don't remember that they're just a child. It's not about you. They aren't member of your family or christian. However they're muslims just like militans of ISIS as far as you know, am i wrong? Because muslim is muslim. So let it go and keep on moving that's your life. Mind you don't react to war in Syria. Besides, don't look into Omran Daqneesh's eyes...

After this, i'll try to write some post in english at odd times. It self expressions to other world people is why my this decision. The other day, i've realised on a facebook post of the news page. On many comments are about Islam that is demonic and barbaric. Some people believes Islam is vandalism. Regrettably this reason is ISIS and al-qaeda. Peoples recognise wrong about Islam and muslims. Maybe even if just a drop why is we are. Because we couldn't be a good model, we couldn't introduce this religion but the most important stuff is we couldn't understand exactly Islam and we forgot the requirements of this religion. I hope so we remember ourself over again. Just because; "If you want to change the world, you have to start with changing yourself" Mahatma Gandhi

Nedense üzüldüğün şeyler gittikçe azalıyor... Eskiden kırıldığın mevzulara tepkisiz kalıp umursamayabiliyorsun ya da alındığın insanlar şimdi gelseler bi'şey olmamış gibi konuşmaya devam edebileceğini hissediyorsun. Dert diye taktığın şeylerin gerçekte dert olmadığını görmeye başladığın için belki de. Ölüm gibi bir gerçeğe giderek ne kadar da yaklaştığından da olabilir. Etrafında gördüğün insanların gerçek anlamda 'bir var bir yokmuş'çasına kaybetmenden belki taktığın şeyler giderek azalıyor. Artık dert ettiğim bir aydır mayalanan yoğurdumun bu son iki haftadır neden bir türlü tutmaması oluyor mesela. Sahi neden tutmuyor çözemedim bir türlü, halbuki mayamı da değiştirdim ama herhalde sütte bi'şey var, neyse. O eskiden karamsarlıktan, insanların davranışlarından alınıp-kırılan, gelecek kaygısından ölüp biten Aysun yok. Kuşlar misali, Rabbim'in beni de nimetsiz bırakmayacağını biliyorum. “Eğer siz Allah'a hakkıyla tevekkül etseniz, kuşların sabah aç

Tatvan'a gelmeden evvel gerek internette, gerekse çevremizden duyabileceğimiz kadarıyla bilgi edinmeye çalıştık. Mecburi hizmet için 5 tercihimizden ilki de Tatvan oldu öğrendiklerimiz kadarıyla da. Niyetimiz, terörden uzakta olsun, sakin ve yaşanabilir bir yer olsundu ki Elhamdülillah, geldiğimizde de beklentilerimizi karşıladığını görmüş olduk. Tatvan'ın Van Gölüne yakınlığı ilçeye çok şey katmış. Doğal güzellikleri olarak, çevresindeki ve hatta doğudaki bir çok ilden çok güzel. İlçe merkezindeki avm'si, sineması, yemek katı ve birkaç ünlü markanın mağazasını görünce çok şaşırmıştık. Üstelik çarşısında bulunan oldukça şık  kafeleri ve pastaneleri de var. Alışveriş için, Migros, Carrefour, Tekzen de olunca oldukça tatmin olduk. Üstelik tam bir et düşkünü olan eşim için de bulunmaz bir cennet oldu Tatvan. En vasat gibi görünen bir lokantaya bile gittiğinizde etleri inanılmaz lezzetli geliyor. Büryan salonları, kebap salonları, restaurantları ve kahve dünyası bil

Son yazımın üzerinden bir yıldan fazla zaman geçmiş. Neden bu zamana kadar yazmadım diye düşündüm geçen gün de. Yazacak enerjim mi kalmamıştı, yazmaya değer şeyler mi bulamamıştım ya da yazma ihtiyacı duymadığım için mi buralarda yoktum bilemiyorum. Ama geçen zamanda fark ettiğim nokta ise, yazı yazmak kadar beni motive eden düşüncelerimin gelişmesini sağlayan başka bir aktivite yok. Gerçi bloguma uğramadığım bu süreçte yazı yazmadığımı söyleyemem, hatta iceriks.com 'da bana göre uzunca ve epey düzenli sayılabilecek şekilde yazılar yazmıştım. Eşimin mecburi hizmeti de çıkınca, İstanbul'dan taa Tatvan'lara kadar arabamızla uzun bir kara yolculuğu yaptık. Ve taşınmamız münasebetiyle oraya da ara vermek zorunda kaldım. Mezuniyet sonrası başladığım 13 aylık çalışma hayatıma da Ocak sonu gibi işten ayrılarak veda ettim. Oldukça yoğun tempolu bir işten ayrılmak bana gerçekten çok iyi geldi. Üzerimdeki stresten ve baskıdan o kadar çok bunalmıştım ki, orada kalıcı süreliği