Hiç başına gelmeyecekmiş gibi zannettiğin şeyler vardır ya hani? Hep başkalarının başına gelecek türden. bize uğramasıysa en uzak ihtimaller arasında olanlar hani. Hayatımın son bir yılında tam da o şeylerin bir çoğunu yaşadım, hem kendimde, hem etrafımda. Çok kez ağladım, ölmek istedim -hayatımın hiçbir evresinde istemediğim kadar- sonra yaşamaya alışmaya başladım tüm umutsuzlukarımla. Yeri geldi belli bir zaman kült dediğim inançlarımı reddettim. Yeri geldi yağacak kar kalmayan dağlarım oldu. Yeri geldi başarısız oldum. Yeri geldi beklemediğim kapılar açıldı yüzüme. Ve yeri geldi çok sevdim ve sevildim. Tüm bu karanlık sapaklara rağmen buralara kadar beni getirenin yine O olduğunu biliyorum. Bir zamanlar ettiğim dualardaki o cümleler kurtardı beni belki de diyorum. "Allah'ım olur da bir gün saparsam yolundan, olur da düşersem bir gün. Yine sen kaldır Allah'ım. Beni yolunda muvaffak eyle. Yine de o yolda ilerleyebilmeyi nasip eyle" O zamanlar bu
Yaşamı Denemeye Çalışırken Sevmek