Her geçen gün biraz daha biriken, bazen korktuğum, bazen kendime bile söylemeye cesaret edemediğim karmaşık duygularımın içerisinde kaybolurken buluyorum kendimi. Yazamadığım, dilime düşüremeden aklımla kalbim arasında gidip gelen bir tünelde sıkışmış gibiyim... Ve bazen bu tüneldeki rayların ayrıldığını, farklı sapaklarla, kimi zaman tercihlerimle kimi zaman istemdışı şekillerle, farklı yerlere taşındığımı hisseder gibiyim. Üstelik henüz hangisinin içime sinip, hangisinin beni mutlu edeceğinden emin olamamış, bu raylarda seyahati seçip seçmeme hakkım tanınmamışken... Kurmak istediğim hayatımın neresinde olduğum, ne kadar yön verebildiğim konusundaki endişelerim.. Bitmeyen hayat sorgularım, anlamlandıramadıklarım... Yapmak istediklerim, hırslarım, çelişkilerim, hatalarım, tembelliklerim, başarısızlıklarım, ümitlerim, vazgeçişlerim ve şimdiye dek duymazlıktan geldiğim, dinlemeye fırsat dahi vermediğim değişen kalp atışlarım... Yolun nereye varacak olmasından çok, yaptığım
Yaşamı Denemeye Çalışırken Sevmek