Hayat gayelerimden biri miydi mutluluk? Yoksa gayelerimin sonucu olduğu için mi mutlu olmak bu kadar mühim geliyordu? Düşününce esas olan mutlu olmak değildi. Mutluluk, hedeflerimi, hayallerimi gerçekleştirdiğim zaman ortaya çıkan sonuç oluyordu sadece. Bense bir şeylerin eksik olduğunu bu sonuçtan çıkarabilmiş ve huzursuzluğuma bir çare bulabilmek için kendimi kritik ederken buldum bu sabah. İtiraf etmek gerekirse, çok şeyler yapmak isteyip, elimdekilere dönüp baktığımda hiçbir şeyin olmadığını fark ettiğim bir dönemdeydim. Kitaplarıma, yazmaya, resim yapmaya ara verdiğim, araştırma yapıp yeni şeyler öğrenme isteğimi ötelediğim, mesleki anlamda da kendime bir şeyler katamadığım bir dönemdi üstelik. Hatalarıma takılı kaldığım, keşke yapmasaydım- böyle olsaydılarla tasalanıp durduğum... Ki geriye dönüp bakmak bir şey değiştirmeyecek, yapman gerekenlerden de başarısız olacaksın öğütleriniyse duymuyordum bile. Tercihlerim sonucu yaptığım hataların benim için tecrübe olabilic
Yaşamı Denemeye Çalışırken Sevmek