Aysun Duran

Ne kadar zaman olmuş blog'uma uğramayalı, Aslında hep aklımdaydı ama vakit ayıramadım, üşendim belki de bi'şeyler yazmak için.. Belki de özel kalsın diye paylaşmak istemedim bilemiyorum. Bahsetmeye bir yerden başlamak gerekirse, bir yıl öncesinde gerçekleşmesi, kısa vadede imkansız diye baktığım kararlar aldım. Öncesinde bir erkek arkadaşım bile olmamışken, bir yıl dolmadan, tanışıp evleniverdik Eşimle... Rabbim'e binlerce hamd olsun ki, bu kısa vadede nasıl çok özel biri olduğunu görebildim... Bana çok kıymet veren, her manada mutluluğumu, şahsi mutluluğundan önde tutan, şefkatle ve en önemlisi merhametle sevebilen biri... Rabbim ondan Razı Olsun İki Cihanda da. Hamd olsun, düğün dernek işleri derken bitiverdi hepsi.. Sonrasında balayı için Kaş' a uçtuk. Sakin, kalabalıktan uzak, çok şirin ve manzarasına hayran olduğumuz bir butik oteli tercih ettik. Antalya Havalimanına epey uzakta olması sebebiyle araba kiralamadan ulaşımın pek uygun olmayacağ

Görüp görememe belirsizliğine rağmen, umut ederek geleceği düşlediğim zamanların birinde... Bulduğumu sandığım, çoğu kez yanıldığım, tekrardan başa döndüğüm bir yerlerde... Çeliştiğim, kızdığım, onu bulabilmek için çabaladığım, bu uğurda hatalar yaptığım, egolarıma yenildiğim, bazense yaşayabilmek için sebepler aradığım halde, ben onu aramaya ısrarla devam ediyorum tüm bu hengamenin içinde. Birilerinin benim için faydalı olabileceğini düşünüp, halbuki zarar, doğmamış çocuğa dikilen bezler gibi olan düşünce kalıpları... O kalıplar içerisinde dolaşabildiğim sürece özgür, o kalıpların sınırlarına yaklaştığım kadar tehlikeli, o kalıpların dışına çıktığım zamansa onlardan olmamakla, en kötü yere yerleşmiş oluyordum gözlerinde... Bana bahşedilen sadece bir ömürken üstelik... Bazen yaşamak için neden aradığımız bir ömürken, tüm bunların ağırlığı yetmezmiş gibi başkaları için de yaşamaya çalışmak

Hayat gayelerimden biri miydi mutluluk? Yoksa gayelerimin sonucu olduğu için mi mutlu olmak bu kadar mühim geliyordu? Düşününce esas olan mutlu olmak değildi. Mutluluk, hedeflerimi, hayallerimi gerçekleştirdiğim zaman ortaya çıkan sonuç oluyordu sadece. Bense bir şeylerin eksik olduğunu bu sonuçtan çıkarabilmiş ve huzursuzluğuma bir çare bulabilmek için kendimi kritik ederken buldum bu sabah. İtiraf etmek gerekirse, çok şeyler yapmak isteyip, elimdekilere dönüp baktığımda hiçbir şeyin olmadığını fark ettiğim bir dönemdeydim. Kitaplarıma, yazmaya, resim yapmaya ara verdiğim, araştırma yapıp yeni şeyler öğrenme isteğimi ötelediğim, mesleki anlamda da kendime bir şeyler katamadığım bir dönemdi üstelik. Hatalarıma takılı kaldığım, keşke yapmasaydım- böyle olsaydılarla tasalanıp durduğum... Ki geriye dönüp bakmak bir şey değiştirmeyecek, yapman gerekenlerden de başarısız olacaksın öğütleriniyse duymuyordum bile. Tercihlerim sonucu yaptığım hataların benim için tecrübe olabilic