Sınavlar, Hedefler,Hayaller ve Beklentiler

 Selam blogcum! 

Bu aralar epey rahatladım.Vermem gereken sınavları hamd olsun verebildim ve kısa süreliğine de olsa tembelliğin keyfini sürdüm diyebilirim. Yalnız üzerimde ders çalışmanın verdiği tatminiyet duygusundan yoksun kalmak biraz garip hissettirdi, bu tembellik sürecimde.  Zaten başka bir hedef için yeniden çalışmaya başlıyorum. Bu seferki çalışmam daha sıkı olmalı, bakalım becerebilecek miyim?

Bu arada sınavlardaki tedirginliğimi, yapamaz mıyım acaba sorusunu oldukça aştığımı fark ettim. Daha çalışmaya başlamadan motivasyonumu kaybedip, başarmamın çok zor olduğunu düşünerek, zorla da olsa, az da olsa çalışırdım. Gel gör ki bunu henüz farkedebiliyorum. Her yeni bir sınav maceramda eskiden ne kadar da hiç çalışmadığıma şaşırarak, nasıl böylr bir disiplinsizlikle bu yaşıma kadar geldim bilmiyorum. Hayır öyle zekiyim canım ayaklarından değil, kastetmek istediğim, bilakis kendimin farkındayım, ortalama bir zekadayım. Tabii eşim gibi, zamanında derece yapmadığı sınav kalmayan bir insanla aynı evde yaşayınca bu farkındalığım çoğu zaman ortalama zeka altında olduğum kanısına da kaymıyor değil :D

Lafı çok uzattım ama demek istediğim, küçük küçük belirlenen hedefler ve bu hedefler karşısında başarı kazanmamız, bir sonraki daha büyük başarılara adım atmamız için zemin hazırlıyor. Yani kendimize direkt büyük bir hedef belirlemektense, bu hedefi bir puzzle gibi düşünüp parçaları toplamayı başardıktan sonra birleştirmeyi denersek daha kolay olabilir diye düşünüyorum.

Ki bu konuda kendime en büyük eziyeti eden bir insandım ve bunun bunalımını çok yaşadım. Kendime her zaman büyük büyük hedefler koydum, kişisel gelişim kitaplarını da okuduğum bir dönemde ve tarih dersinden aldığım milliyetçilik duygumun coşmasıyla, sınıfta ileride ne olmak istiyorsun sorusuna "Cumhurbaşkanı olmak istiyorum" dediğimde bana kahkahalarla gülen arkadaşlarımın hepsini gırtlaklamak istemiştim o an :D

Şu an olsa ben de kahkahalarla gülerim tabii ama demek istediğim, hayalime giden yol için yapabileceklerimi düşünmeden sadece isteyerek bir yere varınılmıyor.

Öyle hayallerim vardı ki küçükken, hatta heyecanlanıp kaba bir taslağını bile çizmiştim.

Ailemin doğup büyüdüğü köye belediye başkanı olarak ya da bir hayırsever olarak bir sürü proje tasarlamış bir de resmetmiştim.

İstihdam için nasıl bir ortam oluşturabilirim, kız çocuklarını okul uzakta diye okula göndermeyen babalar için köyde bir lise kurarım diyordum. Çocuklar için bir lunapark, gençler için halısaha, bir de meslek kursları başlatarak insanlara meslek edindirme çalışmalarım olacaktı. O kadar heyecanlanmıştım ki bu fikir aklıma geldiğinde, sanki o an köyümüze gitsem hemen bir yerlerden başlayarak bu hayalimi gerçekleştirebilmek için gereken o azmi içimde bulabilirdim.

Ya da bir başka hayalim, bitirme tezimi bir yarışmada sunabilecek kadar iyi bir iş ortaya çıkarmaktı ama nerede. Evdeki hesap çarşıya tabii ki uymadı ve bunu da gerçekleştiremediğim için kendimden de git gide ümidimi kestim. Ve zamanla bu döngü özgüvensizliğe dönüştü. Gerek kendimi başkalarıyla kıyaslamam, neden istediğim yerde değilim diye sorgulamam, çalışmadan, azmetmeden kolayca erişebileceğime öyle inanmışım ki. Hayallerim için nerden başlamalıyım, nasıl bir yol izlemeliyim demeden sadece büyük büyük kurduğum hayaller 20 yaşıma girdiğim zamanlarda elimde patlamıştı ve ben ne yapacağım şimdi, işsiz kalırsam ne yaparım, nasıl iş bulurum, zaten istediğim yerde değilim ve beklentimin çok altında olduğum için kötü bir yerde olduğumu zannedip, kendi içimde insanlara hissettirmemeye çalışarak uzun süre kendimi mutsuz etmiştim.

Bu arada namazlarımda aksatmadığım yıllardır dilimden düşmeyen dualar vardı her zaman. Bunlardan biri de iş bulabilmemle alakalıydı. Ve binlerce kez hamd olsun ki, okulum bitmeden, diplomamı elime almadan ve üstelik kendi çabamla bir iş bulabilmiş olmak, para kazanmaya başlamak bana öyle iyi geldi ki. Bu kendimi kötü hissetmeme sebebiyet veren sorularıma da son vermeme vesile oldu diyebilirim. Hepsi dualar sayesinde diyorum ya başıma gelenlerin, hamd olsun öyle...